ไม่รู้นานเท่าไหร่ เรารักกันเมื่อไหร่ และเพราะเหตุผลใด ที่เป็นเธอ
เมื่อรู้ตัวก็มี คำว่าเราแทนกันทุกเช้า ที่ตื่น
บางครั้งรู้สึกนาน ต้องรื้อฟื้น
เผื่อวันใดเธอลืมไปว่ารักกัน หรือเปล่า
เผื่อวันเวลาที่เดินผ่าน อาจจะเจือจางทุกเรื่องราว
มีเพียงคำเดียวพอให้เธอชื่นใจ
หากความจริงที่เจอมันเลวร้ายแค่ไหน
วันนี้ต้องเจออะไร ฉันรักได้เพียงแค่เธอ
กี่ร้อยวันที่ผ่าน ก็เหมือนเรื่องเมื่อวาน
บันทึกที่เขียนอ่าน อยู่ในใจ
ยังรักเธอเหมือนเก่า มีเรื่องราวที่เดินเข้ามาใหม่ใหม่
แต่รักเธอแบบเดิม ตลอดไป
จะไม่ขอพรใดใด แค่ทุกครั้งที่ลืมตา
ไม่ใช่แค่ความฝัน เป็นเธอในทุกวัน
ที่รักกันอยู่ตรงนี้
เพราะมากเลยฮ๊าฟฟ >"<
.
.
.